Bacı’nın Manta 400’ü…

1982’de 131 Abarth parçaları Qamilio Alquati’de (İtalyan parçacı) tükenince yerli sporcular hâliyle yeni arayışlara yöneldi. MkII Escort’un da sonu gelmişti. Ford Mk III için hevesli değildi. Özetle, Ford’ta da istikbâl yoktu. Çözüm GM Avrupa’dan geldi. General Motors Avrupa, Almanya’da Chevrolet Camaro gibi bir araç üretmeye başlamıştı. Opel Manta 2000. Modifikasyonla 185 HP veriyordu.

Ralli camiası hemen o yöne döndü. Bacı, Mahir, Behiç, Volkan, Deveci ve Bursalı, İzmirli bazı yarışçılar bu otomobili hazırladı hemen. Motor 2000 enjeksiyonlu olduğu için fena değildi ama seyirciyi etki altına da almış değildi. Gaza basınca tepkimesi zaman alıyordu. Koyunun olmadığı yerde keçiye Abdurrahman Çelebi derlermiş… Manta 2.0’da aynı bu durumdaydı.

Taa ki… Bacı KN-JA 62 plakalı Manta’sını 400’e devşirinceye kadar. Opel, Amerika Cosworth’e 4 silindirli rekabetçi bir motor sipariş etmişti. Orada 2400 cc 4 silindirli 144 HP 400 makinesi geldi. Modifiye ile 245 HP güç veriyordu. Stage 3’te ise 265 HP. Ama bizde o motora göre oktanlı benzin yoktu o zamanlar.

Oko Bank genel müdür şoförü Finli Kalevi Aho, Günaydın’a geldiğinde 265 HP Manta 400 ile geldi. Ama benzinini de yanında getirdi. Çünkü, bir sene önce gelen Belçikalı Droogmans’ın Bastos 400 Ascona’sı, bizim yerli benzinle ilk etapta motor patlatmıştı… Günaydın Bacı&Aho düellosu ile geçti. Sonunda Bacı’nın Manta’sı (34 ALM 30) start almıştı… Beklediğimize deydi. Aman Allahım… Belgrad Ormanı inliyordu. Seyirci diken diken olmuş uzaktan gelen bu sesin yaklaşmasını bekliyordu. Toprak yolla bağdaşamayan bu arkadan itiş araç, Gr.4 Escort’u aratmayan eskivlerle geliyordu…

İlk izleyenlerden biriyim. Seyirci kendinden geçmiş, coşmuştu. Her viraj çıkışında driftin kralını yaşıyorduk o zamanlar. Bacı geçiyor, biz coşuyorduk. Hem de kendimizden geçmiş olarak. Bir birini ilk kez tanıyan insanlar, tüyleri diken diken olmuş, anın coşkusunu yaşıyordu. Müthişti müthiş… Bacı peş peşe şampiyon oldu bu otomobille. Sonra Fenerbahçe’deki bir galeride nar çiçeği rengi ile satılığa çıktı. Yanılmıyorsam 1987 sonu 1988 başıydı.

Serdar (Bostancı) Ford’tan umudu kesince, biraz da mecburiyetten bu GM Manta’yı satın aldı. Gönlü yoktu ama araç stiline uygundu. Sürdükçe keyif aldı Manta’dan. Kaya kaya gidiyordu… Hatta 2 yıl sonra Mudanya Tırmanma rekorunu bu araçla kırdı. Takım halinde Yunanistan’da Avrupa Şampiyonasındaydık… Apar topar Halkidikis Rally’den özel uçakla gelen İskender Atakan’ı ve Emre Yerlici’nin Lancia Intgrale’lerini de geçerek 1. oldu hem de… O unutulmaz yarıştan sonra Serdar ağlamıştı. Sevinçten… Sonra, Serdar’ın Sierra Cosworth RS dönemi başladı… Cem (Acar) Moskova’dan bu otomobili bana aldırıp garajına koydurdu. 1991’de. Hâlâ da onda.

Bizim Manta 400’e gelince. Hayatımın her döneminde oldu bu sevgili timsah. İlk görüşte çok etkilenmemiştim doğrusu. Ama içine binip marşa basınca iş değişiyor. Motor önce tekleyip, üfleyip, aksırıp, tıksırıp, sonra hırsla çalışıyor… Homurtusu müthiş, çünkü o da çift Weber’li. Yatık 45 DCOE’li… Silkelendikçe daha da homurtusu çoğalan bir canavar… Yola çıkınca ve gaza basınca, fiber kaput ile plexi camlar titremeye başladığı için afallıyor, kabinde de ısı artınca, dehşete düşüyorsunuz… Eksoz sesi Weberlerle karışınca insan bir başka oluyor. Hem de bambaşka.

Dediğim gibi… Camaro ebadında bir araç olduğu için virajdan viraja düz gidememesi ise ayrı bir handikap. Ama… Ama doyumsuz. Gerçekten doyumsuz bu aracı sürmek. Düz gitmek nedir bilmiyor emin olun. Kulağı çınlasın Behiç (Yurdaçalışan) “Motokrosçu olduğum için Manta’yı tepeden tepeye kondurarak sürüyorum, bana mısın demiyor…” diyordu. Heyecan olarak Manta 400 benim için hep ilk üçte gelir. Mk II Cosworth’um olmuştu ama Manta başka hisler bıraktı bende. Hem de ciddi hisler.

Manta 400 ile yola çıkmadan aşk yaşamanız mümkün değil. Çok şükür ki bu aşkı yaşayan birisiyim. Kim bilir Bacı, Bostancı, Acar neler yaşadı?.. Ama okuyucularım ve ben gönülden hatıralara bağlı insanlarız. Ölene dek bu aşkla yaşayacağız. Emin olun.

Nurican Hızır 26 Ağustos 2022 18:18